Opublikowano przez

Przypisy

Autor pracy magisterskiej ma nie tylko właściwie zaprezentować się od strony badawczej, lecz również technicznej. Elementem, który będzie oceniany, są poprawnie skonstruowane przypisy.

Przypisy

Przypisy zawierają informacje dotyczące literatury źródłowej oraz objaśnienia lub uwagi do tekstu głównego. Wykorzystanie cudzych myśli bez podania ich źródła jest plagiatem, dyskwalifikuje autora jako badacza i rodzi poważne, negatywne konsekwencje.

Przypisy umieszczane są:

1) na dole każdej strony – jest to sposób bardzo popularny, np.

1 M. Ziółkowski, Przemiany interesów i wartości społeczeństwa polskiego, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 2000, s. 56.

2) na końcu całej pracy magisterskiej – nadaje im się numerację ciągłą;

3) na końcu każdego rozdziału – najmniej czytelny sposób, również nadaje im się numerację ciągłą, ale w obrębie rozdziału;

4) w tekście – wtedy mają postać, np. Ziółkowski 2000: 56, gdzie umieszcza się najpierw nazwisko autora, rok wydania i stronę. Integralną częścią takiego przypisu jest odpowiednio skonstruowana bibliografia (nazwiska autorów ułożone są alfabetycznie), a wpis wygląda np. tak:

Ziółkowski, Marek. 2000. Przemiany interesów i wartości społeczeństwa polskiego. Poznań: Wydawnictwo Fundacji Humaniora.

Rodzaje przypisów:

1) przypis zwykły – wskazuje skąd pochodzi informacja, np.

1 M. Ziółkowski, Przemiany interesów i wartości społeczeństwa polskiego, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 2000, s. 56.

2) przypis zwykły rozszerzony – oprócz wskazania źródła zawiera jeszcze cytat albo szersze omówienie poglądów autora, np.

1 J. Zieleniewski, Organizacja i zarządzanie, PWE, Warszawa 1967, s. 45. „Całość to przedmiot, w którym bierze się pod uwagę relację zawierania się części w całości”. Taki pogląd można spotkać w opracowaniach przedstawicieli nurtu prakseologicznego.

3) przypis polemiczny – stosowany gdy przekształcamy myśl autora lub prowadzimy z nim polemikę, np.

1 Por. M. Ziółkowski, Przemiany interesów i wartości społeczeństwa polskiego, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 2000, s. 56.

4) przypis polemiczny rozszerzony – przeprowadzamy dyskusję z innymi poglądami i wskazujemy tekst będący źródłem polemiki, np.

1 Można mieć poważne i uzasadnione zastrzeżenia do tekstu M. Fuszary, która nie wzięła pod uwagę ………….. Por. M. Fuszara, Kobiety w polityce, Warszawa 2007, s. 23-25.

5) przypis odsyłający – odsyła się czytelnika do innych opracowań lub fragmentów swojej pracy, w celu odnalezienia dokładniejszych informacji, np.

1 Zob. S. P. Huntington, Trzecia fala demokratyzacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009, s. 56.

1 Zob. Aneks, s. XX.

Rodzaje przypisów ze względu na źródło:

1) prace autorskie – czyli takie gdzie autor jest jasno określony, należy podać jego inicjał imienia i nazwisko, tytuł dzieła, miejsce i rok wydania, stronę np.

1 M. Ziółkowski, Przemiany interesów i wartości społeczeństwa polskiego, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 2000, s. 56.

2) rozdział lub artykuł w pracach zbiorowych – gdy książka wydana jest pod redakcją lub ma kilku autorów, a można zidentyfikować autora interesującego nas rozdziału (artykułu) np.

1 E. Wnuk-Lipiński, Zmiana systemowa, [w:] E. Wnuk-Lipiński, M. Ziółkowski (red.), Pierwsza dekada niepodległości. Próba socjologicznej syntezy, Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2001, s. 21.

3) książka, w której jest wielu autorów (więcej niż trzech/czterech) – należy podać tytuł publikacji, a następnie imię i nazwisko pierwszego z autorów, a także dodać: „i in.”, np.

1 T. Parsons, Społeczeństwo: spojrzenie ewolucyjne i porównawcze, [w:] Współczesne teorie socjologiczne, T. I. A. Jasińska-Kania i in. (wybór i oprac.), Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa 2006, s. 350.

4) słowniki, encyklopedie, np.

1 Słownik języka polskiego, t.1, Warszawa 1978.

5) z gazet i czasopism, np.

1 A. Czaja, Pionierski projekt opieki nad dziećmi dla pracujących i bezrobotnych, „Gazeta Wyborcza” 2007 nr 10, s. 2.

6) źródła internetowe, np.

1 Sokrates, http://www.sokrates.pl (26.04.2008).

Kilka zasad:

  • Najistotniejsze w stosowaniu przypisów jest konsekwentne trzymanie się raz wybranego sposobu. Np. kiedy występują sytuacje, w których za jednym razem podaje się inicjał imienia, a w dalszej części pracy magisterskiej całe imię lub najpierw uwzględnia się nazwę wydawnictwa, a później nie, w wielu przypadkach dyskwalifikują daną pracę magisterską, a przynajmniej znacznie obniżają jej ocenę;
  • Należy pamiętać, że każdy przypis zaczyna się z dużej litery, a kończy się kropką;
  • Nie należy w przypisach umieszczać niczego, co nie dotyczy tej konkretnej pracy magisterskiej i nie jest z nią powiązane;
  • Na etapie pisania pracy magisterskiej najczęściej stosuje się przypisy zwykłe i polemiczne. Jeśli autor czuje się pewnie w stosowaniu przypisów innych typów, może ich używać, ale nie zawsze jest to dobrze widziane;
  • Tytuły podaje się bez cudzysłowów (używaj kursywy);
  • Unikaj stosowania przypisów niejasnych, niekompletnych i obarczonych błędami.

Więcej o robieniu przypisów na stronie: Jak napisać przypis?

Polecany poradnik - zawiera wzory i przykłady
Zobacz spis treści (PDF)

Pisanie prac: licencjackich, inżynierskich, magisterskich, doktorskich,
na studiach podyplomowych (EBOOK)